عنوان: مبانی نظری و پیشینه تحقیق آموزش و دوره های ضمن خدمت

فرمت فایل: word

تعداد صفحات: 50

برای آموزش، قالب یکسانی که مورد توافق همگانی باشد وجود ندارد.

در فرهنگ عمید مقابل کلمه آموزش معانی آموختن، تعلیم دادن و یاد دادن آورده شده است.

در فرهنگ حییم مقابل کلمهinstruct معانی دستور دادن، تعلیم دادن، چیز یاد دادن، آگاه کردن دیده می شود. و در مقابل کلمه instruction که در فارسی غالباً معادل کلمۀ آموزش در نظر گرفته می شود، معانی تعلیم و آموزش و دستور آورده شده است.

(بیطرفان، 83،ص14)

همان گونه که گفته شده تعریف یکسانی که همه ابعاد را به تصویر کشد وجود ندارد.

از این رو متخصصین به آموزش با توجه به دیدگاه و نقطه نظری به آموزش دارند تعریف خاصی را ارائه داده اند. ازجمله این تعاریف:

« دو بوآ در تعریف خود آورده است: آموزش، مرتب و منظم کردن دقیق محیط فراگیر، به منظور دستیابی به نتایج مورد نظر در وضعیت های مشخص است.

همچنین دکتر سیف در این خصوص می گوید: آموزش هرگونه فعالیت یا تدبیر از پیش طرح ریزی شده ای است که هدف آن ایجاد یادگیری در یادگیرندگان باشد.

(بیطرفان، 83، ص 10)

« آموزش عبارت است از افزایش معلومات و مهارتهای یک فرد و یک شغل بخصوص»

« آموزش عبارت است از باز کردن ابواب قعری فرد برای پذیرش اطلاعات و معلومات»

« آموزش چیزی نیست جز یک روش منظم که بوسیله آن افراد یک جامعه مهارت و کاردانی را فقط به دلیل مخصوص می آموزند.»

« آموزش عبارت از انتقال دانستنی ها، اطلاعات و مهارت ها به فرد به شرطی که در او ایجاد تغییر بکند، اصولاً راهی است که مقصد آن پدید آوردن دگرگونی و تحول است و آموزشی که بر هیچ گونه تحولی نینجامد از معنی حقیقی خود به دور است.

« آموزش عبارت است از شیوۀ عمل و اعمال روش در سواد آموزی، فرهنگ آموزی، گسترش علوم و فنون و تخصص با برنامه های از پیش اندیشه شده در چهارچوب سازمان منطبق با نیازهای اقتصادی، اجتماعی»

و سرانجام علی رغم تفاوت در تعاریف به نظر می رسد یک نقطه نظر در این تعاریف وجود دارد و آن این است که هدف اصلی آموزش ارتقاء دانش، اطلاعات و مهارتهای افراد است و در یک فرایند مستمر که مقصد نهایی آن بالا بردن تواناییها، لیاقت ها و اطلاعات افراد برای انجام وظایف محوله و رشد شخصیت می باشد. (بیطرفان، 83، ص 15و14)

- اهمیت آموزش:

« توماس ها کسلی» در اهمیت آموزش گفته است: « توقف انسان بر هر پله ی پله کان، لحظه ای بیش نیست، چرا که هر یک از آنها پایگاهی برای رساندن آدمی به پله ی بالاتر است.»

«سقراط» فیلسوف دوره ی یونان باستان، در اهمیت آموزش چنین گفته است. « آموزش و پرورش باید دانش هایی را که موجب شکوفا شدن قدرت تفکر انسانی می شود در اختیار وی بگذارد.» به باور وی دانش همراه با موفقیت و پرهیزگاری بنیاد همه ی زندگی انسان است.(جعفریان یسار ،83،ص11)

مفهوم سنتی آموزش و پرورش که تنها به انتقال میراث فرهنگی سنتی توجه داشت در برابر دگرگونی های برخاسته از نیازهای گوناگون و فزاینده ی انسان، چهره ای تازه به خود می گیرد. در روزگار کنونی دیگر نمی توان از آموزش و پرورش کوششی را مراد کرد که درون فضائی ویژه برای زمانی ویژه و در ساعت ها و قالب های مشخص و برای گروهی معین به کار بسته می شود. نیاز جهان کنونی و آینده آن است که آموزش و پرورش فراگردی دانسته شود که در همه ی مراحل زندگی وی به شکل های گوناگون و از راههای مختلف به شیوه ای پیوسته به کار گرفته می شود.

آموزش و پرورش به راستی کلید رساندن هستی انسان و شکوفا کردن همه ی توانایی های سرشتی است که در درون هستی وی نهفته است.

اندیشمندان و صاحب نظران بر این باورند که آموزش بهترین ابزار بشر است برای ساختن آینده ی جهانی که در آن زندگی می کند. آموزش یکی از قدرتمند ترین سلاح هایی است که ما برای ساختن آینده از آن برخورداریم و چهار ستون اساسی آموزش عبارتند از، آموختن شناخت، آموختن عمل، آموختن زندگی، آموختن همزیستی. انسان امروز ناگریز از دانستن است، زیرا در آستانه ورود به قرن جدید با توسعه ی روز افزون ارتباطات است، تبادل اطلاعات در سطح بسیار گسترده و تغییرات سریع در جوامع صنعتی روبرو است. این تغییرات، دگرگونی نقش های اجتماعی افراد را فراهم آورده است و در نتیجه انسان ها را در طول زندگی، نیازمند به کسب آگاهی های شکل یافته می سازد.

(جعفریان یسار، 83،ص12)

فهرست مطالب